Πάλι κι απόψε σε γυρεύω
στα φώτα και στον κουρνιαχτό,
το πρόσωπό σου ζητιανεύω
επάνω του να ξεχαστώ.*

Έλα φιλιά να σε ποτίσω,
της μοναξιάς μου γιασεμί
να γείρω και να σε φιλήσω,**
κι ας είναι μόνο μια στιγμή.

Τι κι αν δεν ξέρω πως σε λένε
Μαρία, Ελένη ή Λαμπρινή
ξέρω τα μάτια σου πώς καίνε
αστέρια μεσ’ στη πόλη αυτή.

*Στο πρωτότυπο: επάνω του ν’ αναπαυτώ
**Στο πρωτότυπο: να σκύψω και να σε μυρίσω.