Μετανάστες και βαλίτσες
κι αποτσίγαρα ριγμένα
δίπλα από τις ράγες.
Τα μεγάφωνα από πάνω
κάνουν σαν τις κάργες.

Οι γιατροί με τους επόπτες
στ’ άψε-σβήσε μας χωρίζουν
τα καλά απ’ τα σκάρτα.
Τώρα στη γραμμή σε βάζουν
και σου δίνουν κάρτα.

Πως κουνήθηκεν ο κόσμος
κι από τα χωριά της Δράμας
βρέθηκες σε τόπους,
που σαν του καπνού τα φύλλα
βλέπουν τους ανθρώπους!

και περίσσια κέρδη βγάζουν
απ’ τη δύναμή μας.

Λιώνουν τα νιάτα μας
στη βιοπάλη,
με τα κομμάτια μας
δένει τ’ ατσάλι.