Η μέρα εκείνη δεν θ’ αργήσει που μπρος μου θα σε ξαναδώ.
Το φως του ήλιου θα ραγίσει και συ θα τρέχεις προς τα εδώ.

Θε να σκορπά το μέτωπό σου χρυσή βροχή στον ουρανό
και θάν’ το ωραίο πρόσωπό σου κι απ’ το φεγγάρι πιο χλωμό.

Κι όταν θα σμίξουν οι καρδιές μας όλα θα λάμψουνε αλλιώς
και θα χαθεί μες στις σκιές μας όλος ο κόσμος ο παλιός.

Η μέρα εκείνη δε θ’ αργήσει, κυνηγημένο μου πουλί.
Σε πήρε κάποτε η δύση σε ξαναφέρνει η ανατολή.