Μια γοργόνα, μια σειρήνα,
ίδια με τη Μπουμπουλίνα,
στης μπρατσέρας μου την άκρη,
έχυνε γαλάζιο δάκρυ.

Στ’ ανοιχτά στη Σαλαμίνα
σ’ είδα πάλι Μπουμπουλίνα!
Είχες το σπαθί σου αντήλιο
και φοβέριζες τον ήλιο.

Ήλιε μου, που έχεις χώρια,
τα κορίτσια από τ΄αγόρια!
Απ’ τη μια χρυσά μαντήλια
κι απ’ την άλλη καριοφίλια.